Legenda i mit

Legenda

Pewnego wielkanocnego poranka pasterz pilnował swojej trzody w pobliżu plaży w Koserow. Nagle z morza wynurzyło się stare, czcigodne miasto.

Znalazł się pośród ludzi, którzy byli dziwnie staromodni, ale wspaniale ubrani. Chłopiec pospiesznie chodził w górę i w dół, czując niepokój, ponieważ wszystko w tym dziwnym mieście działo się bez najmniejszego dźwięku. Wtedy jeden z kupców zawołał do niego, rozkładając cudowne tkaniny i oferując mu je. Skąd on, biedny pasterz, miał wziąć pieniądze? Kupiec pokazał mu małą monetę i wskazał na cały stół pełen towarów - a chłopiec przeszukał wszystkie kieszenie swojego garnituru, ale wiedział, że nie ma ani grosza. Pospieszył więc do swoich owiec, a kiedy się odwrócił, morze znów mieniło się przed nim w słońcu. Chłopiec nadal siedział na plaży, smutny i zamyślony, kiedy przyszedł stary rybak, usiadł i przemówił do niego:

"Słuchaj, jeśli jesteś niedzielnym dzieckiem, dziś, w poranek wielkanocny, możesz zobaczyć miasto Vineta wynurzające się z morza, które zatonęło tutaj wiele lat temu".

"Och, widziałem ją!" zawołał chłopiec. Rybak skinął głową w zamyśleniu i zaczął opowiadać mu, czego dowiedział się o Vinecie: "Widzisz, gdybyś miał tylko grosz i był w stanie nim zapłacić, Vineta zostałaby wykupiona, a całe miasto i wszystko w nim pozostałoby na powierzchni. Miasto Vineta było kiedyś większe niż jakiekolwiek inne miasto w Europie, a jego mieszkańcy byli bogaci ponad miarę, ponieważ handlowali ze wszystkimi krajami świata. Bramy miasta były wykonane z rudy, a dzwony ze srebra, które uważano za tak powszechne, że wykonywano z niego najprostsze rzeczy, a dzieci bawiły się nawet srebrnymi monetami na ulicach. Im więcej bogactwa przybywało do Vinety, tym bardziej mieszkańcy popadali w arogancję i marnotrawstwo. Podczas posiłków jedli tylko najbardziej wykwintne potrawy i pili wino z pucharów z czystego srebra lub złota. Obuwali również kopyta swoich koni srebrem lub złotem zamiast żelazem, a nawet pozwalali swoim świniom jeść ze złotych koryt. Trzy miesiące, trzy tygodnie i trzy dni przed zatonięciem miasta, pojawiło się ono nad morzem wraz ze wszystkimi domami, wieżami i murami jako czysta, kolorowa formacja w powietrzu. Starzy ludzie poradzili ludziom, aby opuścili miasto, ponieważ dwukrotne zobaczenie miast, statków lub ludzi zawsze oznaczało ich pewną zgubę.

Została jednak wyśmiana. Kilka tygodni później wodna kobieta wynurzyła się z morza w pobliżu miasta i trzykrotnie zawołała wysokim, niesamowitym głosem
:

"Vineta, Vineta, ty śmierdzące miasto,
Vineta będzie unnergahn,
wieldeß se het väl böses dahn!".

Nikt się tym nie przejmował, wszyscy żyli w przepychu, dopóki nie zostali ukarani. Straszliwa fala sztormowa przetoczyła się przez miasto. Ogromna fala przetoczyła się przez ulice i alejki, a woda rosła i rosła, aż pogrzebała wszystkie domy i ludzi pod sobą.